یک نویسنده خوب ، که خواستار توجه و اینترکشن بین خود و خواننده است ، و می خواهد که بحث و رس نوشته هایش با مخاطب مسیر بعدی نوشته را معین و تعیین کند هیچ گاه چنین نمی گوید که:
بلکه می نویسد و مانند یک نویسنده بزرگ از احساس مخاطب ش بخصوص مخاطب خاص یعنی کسی که به شدت علاقه مند است و بسیار با نوشته های نویسنده زندگی می کند، در راستای نوشته هایش استفاده می کند.
به مخاطب احترام می گذارد و از او در راستای نظرهایش تشکر می کند.
نمی ترسد و بد فکر نمی کند.
امیدوارم نویسنده ها بنویسند، ادامه دهند و بدانند که چقدر نوشته هایشان ارزشمند است و حداقل اینکه حتی یک نفر هست که با نوشته هایش زندگی کند. مخاطب را روشن کند و مخاطب قول می دهد و تعهد می دهد که رعایت حدود کند.
نویسنده عزیز بنویس.
و همه چیز را به فال بد نگیر
و فوبیا و توهم توطئه نداشته باش، تو در ذهن و قلوب دیگران نیستی.
یکبار هم که شده تو به مخاطب بگو که باید در مقابل نوشته هایت چه رفتاری را باید داشته باشد.
هرچند نویسنده حق ندارد در خصوص احساس و نظرات مخاطب دستور و امر و نهی کند، درست است؟ شما تا حال کدام نویسنده را دیده اید که بگوید تو چرا این طوری کتاب و نوشته م را می خوانی ؟!!!
درباره این سایت